Ograniczenie zatorów płatniczych związane jest z wprowadzeniem wielu zmian w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Na początku 2020 roku ustawa ta zmieniła nazwę na ustawę o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. O czym mówi i jakie wprowadza zmiany?
Ograniczenie zatorów płatniczych
Zmiana w tej ustawie odnosi się do podwyższenia stawki odsetek w związku z opóźnieniem w transakcji handlowej. Jednakże podkreślić należy, że ustawa nie ma zastosowania wtedy, gdy dłużnik jest podmiotem publicznym, będącym jednocześnie podmiotem leczniczym. Ograniczenie zatorów płatniczych odnosi się do nowych stawek odsetek związanych z transakcjami, które są wymagane po 1 stycznia 2020 roku.
Definicja mikro, małego, średniego i dużego przedsiębiorcy
Ustawa wprowadza definicję mikro, małego, średniego oraz dużego przedsiębiorstwa. Według tych wytycznych:
- Mikroprzedsiębiorstwo jest taką jednostką, która zatrudnia nie więcej niż 10 osób oraz i jej roczny obrót nie przekracza 2 mln Euro.
- Małe przedsiębiorstwo natomiast zatrudnia mniej niż 50 osób, a jego obrót roczny wynosi mniej niż 10 mln Euro. Mikroprzedsiębiorstwo, małe lub średnie przedsiębiorstwo odnosi się do firm, które zatrudniają mniej niż 250 osób, a obrót nie przekracza 50 mln Euro lub roczna suma bilansowa jest mniejsza niż 43 mln Euro.
- Duży przedsiębiorca to taki, który nie został wskazany powyżej.
Terminy płatności
Wszystkie definicje wymienione wyżej mają znaczenie z punktu widzenia aspektu związanego z tym, jakie terminy płatności mogą ustalić strony transakcji handlowej. Zmianie nie ulega to, że nadal obowiązuje zasada terminu płatności nie dłuższego niż 30 dni. Ustawa o terminach płatności wskazuje także termin dłuższy niż 30 dni. Po tym czasie wierzyciel ma prawo zażądać odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie.
Przy ustaleniu terminu dłuższego niż 60 dni, ustawa wskazuje, że nie będzie to możliwe wtedy, gdy dłużnikiem jest duży przedsiębiorca, natomiast wierzycielem jest mikro, mały lub średni przedsiębiorca. Dłuższy termin płatności jest możliwy jedynie w przypadku sytuacji, gdy nie jest to nieuczciwe wobec wierzyciela, czyli nie jest on mniejszym przedsiębiorstwem. Dłużnik ma za zadanie udowodnić, że dany termin zapłaty dłuższy niż 60 dni nie jest rażąco nieuczciwy. Takie ustalenie nastąpić może na wniosek wierzyciela.
Rekompensata w związku z kosztami odzyskania należności
Ustawa o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych wskazuje, że wierzyciel a prawo do rekompensaty w związku z kosztami odzyskania należności. Przepisy wskazują, że przysługują one bez wezwania od dnia nabycia prawa do odsetek za opóźnienia. Od początku 2020 roku kwota tej rekompensaty zależy od wartości należności odzyskiwanej i wynosi;
- 40 Euro, jeśli wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5 000 zł,
- 70 Euro, gdy wartość świadczenia nie przekracza 50 000 zł, ale jest wyższa niż 5 000 zł,
- 100 Euro, w przypadku gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa lub równa kwocie 50 000 zł.
Ustawa wskazuje także, że roszczenie odnoszące się do rekompensaty nie może zostać zbyte przez wierzyciela, co jest nową zasadą. Kolejną nowością jest także fakt, że zakazane jest nadmierne opóźnianie się ze spełnieniem danego świadczenia finansowego. Zakaz ten dotyczy podmiotów niebędących podmiotami publicznymi wskazanymi w przepisach. Chodzi tutaj głównie o osoby wykonujące wolny zawód, przedstawicielstwa zagranicznych przedsiębiorców, czy podmioty wskazane w ustawie o Prawie zamówień publicznych.